"Toʻpbarggul"

An’anaviy dekorativ kashtachilik Oʻzbekistonning turli hududlarida tarkib oʻlaroq farqli boʻlgan. Bir hil vazifani oʻtovchi ashyolar mahalliy xalq dialektidan kelib chiqqan holda turlicha nomlangan. “Ruidjo” (yangi kelin-kuyov uchun choyshab) va “bolinpoʻsh” (yostiq uchun jild)dan iborat yotoq jamlanmasi har bir kelin sarposining ajralmas qismi boʻlgan. Kashtachilik namunalariga nazar soladigan boʻlsak, yangi kelin- kuyovlarning yotoq jamlanmasiga alohida e’tibor qaratilganligini koʻrishimiz mumkin. Mahalliy xalqning tasavvuriga koʻra boʻlajak ona va bolaning ruhi juda nozik xisoblangan. Takiyapoʻsh dekorativ kashtachilik turi boʻlib, kelin-kuyov yotogʻining bosh tarafiga toʻshab qoʻyilgan. Kunduz kuni esa koʻrpa toʻshaklar yegʻilgan tahmonning ustini takiyapoʻsh bilan yopganlar.

Kashta sahniga toʻqqizta yirik gulli toʻpbarggul shaklidagi bezak tikilgan.  Xoshiyaning epigrafik naqshiga arab alifbosi yozuviga oʻhshash shakllar berilib, oq rangdagi ip bilan tikilgan. Bu kabi naqsh usullaridan asosan, ansu-jinslardan himoya qilish yoki yaxshi niyat bitiklari sifatida foydalanilgan. Har bir gulli toʻpbarggul shaklidagi bezakning ichida bodom gullari bor. Bodom gullari huddi qalampir gullari kabi yosh kelin-kuyovlarni yomon koʻzdan asrash maqsadida tikilgan. Mahalliy xalq fikricha, yovuz ruhlar, alvastilar achchiq va oʻtkir narsalardan juda qoʻrqishar ekan. Shu sabab bolalarning bilagiga yovvoy togʻ bodomi danagidan ipga terilgan bilaguzuklarni taqib qoʻyishgan.