Har bir markaz so’zanasi o’ziga xos mahalliy xususiyatlariga egadir. Nurota ustalari orasida yak mohu-chor shoh (to’rtta shoh-bitta oy) turi ayniqsa mashhur. Mazkur san’at asari quyosh yoki yulduz rasmi tushurilgan maydonni markazda tasvirlab, hoshiyalari gulli butalar yoki guldastalar bilan bezatilgan. Ba’zida Nurota ustalari ko’zga ko’rinmas joylarda qushlar, hayvonlar, odamlar yoki ro’zg’or buyumlarini bir uslubda tasvirlarini aks ettirib, umumiy so’z yordamida surat deb nomlashgan. Mana shunday tarzda ustalar jannat bog’larini tasavvur qilishgan, zodagonlarning haqiqiy bog’lari ham shu kabi ko’ringan.
Kashtado’zlikdagi qushlarning tasviri, o’zbek xalqiga tegishli bezak beruvchi va amaliy san’atida baxt timsoli hisoblangan. Ba’zi tadqiqotchilar ta’kidlaganidek: «Bu quvonch, baxt, nur, muhabbat, butun she’riy qochirimlarni o’zida aks ettirgan metaforadir».
Oʻzbekiston Davlat Sanʼat Muzeyi (Toshkent)