"To'pbarggul"

Yogʼoch va ganch oʼymakorligi boʼyicha zamonaviy ustalar foydalanadigan tasviriy-bezak tizimi qadim zamonlarda paydo boʼlgan. Oʼsimliknusxa («islimiy») va handasaviy («girih») bezak elementlarining ozligiga qaramay, kompozitsiyalarning oʼziga xosligi va turli elementlarning o’ziga xos uyg’unlashuvi, bir naqshning ikkinchisi ustiga yotishi, asosiy tagrangning o’zgarishi, detallarning mukammal talqin etilishi hisobiga erishiladi.

O’zbek hunarmandchiligida eng ko’p ommalashgan naqsh – bu o’simlik shaklidagi islimiy naqshdir. Uning asosini chirmovuqgul va o’simliklarning burama shoxchalari shakli tashkil etadi. Yogʼoch va ganch o’ymakorligida islimiy naqshning islimiy gul, islimiy mihrob, islimiy patnis turlari ko’p ishlatiladi. Bu islimiy naqshlarni bir-biridan markazdagi asos shakli farqlab turadi: masalan, patnisni eslatuvchi to’rtburchakli, turli turunj shaklli, mayda, mozaikaga o’xshab ketadigan koshin shaklli.

O’zbekistonga xos naqshinkor bezaklar nafaqat naqshlarning mohirona tuzilishi va chizilishi, balki asosiy ranglarning yorqinligini qo’shimcha ranglar vositasida kuchaytirish qonuniyatining qat’iy tartib bilan qo’llash orqali erishiladigan ranglarning o’zaro mutanosib uyg’unligi bilan ham o’ziga maftun etadi. Oʼzbek nashqinkorlik sanʼatida uygʼunlik mayda va yirik naqshlarning oʼziga xos birlashishi, ranglarning ocharib-to’qlanmasligi, ya’ni faqat keskin farqlanuvchi ranglardan foydalanilishi bilan ifodalanadi.